Glazen druppels

In de Hollandsche Schouwburg zijn de verhalen van Holocaustslachtoffers letterlijk gegoten in glazen druppels. Elke druppel vertelt het verhaal van iemand die vastzat in de Schouwburg toen het een deportatieplaats was. De kinderen van Joodse ouders werden ondergebracht in de crèche naast de voormalige Kweekschool aan de overkant van de straat. Door een audioapparaat bij de druppel te houden, kan de bezoeker ooggetuigenissen beluisteren van Joodse gevangenen. De audiofragmenten zijn ingesproken naar aanleiding van persoonlijke brieven of dagboekfragmenten, en zijn in enkele gevallen gesproken getuigenissen. De glazen druppels, of tranen, maken net als de ‘vergeet-mij-nietjes’ de slachtoffers weer mens. Aldus curator Annemiek Gringold in The New York Times: “Het doel was om de mensen als volwaardige individuen te presenteren, en niet enkel als slachtoffers. Dat is de enige manier om recht te doen aan hun herinnering. Anders worden de mensen gereduceerd tot wat de Nazi’s van hen maakten en dat willen we niet.”